معنی فسخ کردن

فسخ کردن. [ف َ ک َ دَ] (مص مرکب) زایل کردن. || باطل کردن. (فرهنگ فارسی معین).

فسخ. [ف َ] (ع مص) زایل گردانیدن دست کسی را از جای. || تباه گردانیدن رای را. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). || شکستن. (منتهی الارب). || جداجدا کردن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). || ویران ساختن. (منتهی الارب). || برانداختن بیع و آهنگ و مانند آنرا. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد).
- فسخ کردن. رجوع به مدخل فسخ کردن شود.
|| تباه گردیدن. (منتهی الارب). || سست گردیدن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). || کهنه و پاره شدن جامه و جز آن. (منتهی الارب). || نادان گردیدن. (از اقرب الموارد). || (ص) سست خرد. (منتهی الارب). ضعیف العقل. (اقرب الموارد). || آنکه به حاجت خود نرسد و برای حاجت بیرون نگردد و اصلاح امری نتواند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). || (اِمص) (اصطلاح طب) سستی و گرفتگی غلیظ عضله ها را به تازی فسخ و هتک گویند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی). تباعد اجزاء عضله از یکدیگر. (یادداشت بخط مؤلف). || (اصطلاح فلسفه) تعلق گرفتن روح انسانی بعد از مفارقت بدن به جسم نباتی. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به تفاسخ، رسخ، مسخ و نسخ شود.

Abolish, Abrogate, Cancel, Dissolve, Lift, Revoke

feshetmek

‎ بیهوده گرداندن (بیهوده باطل)، گسیختن ساکاندن (مصدر) زایل کردن، باطل کردن.

زایل گردانیدن دست کسی را از جائی، تباه گردیدن، برهم زدن معامله و پیمان، باطل کردن پیمان

اقاله

باطل کردن معامله

Abbrechen, Abstempeln, Annullieren

Abschaffung

الغ، الغاء، ذوب

الغاء، طلاق

abrogare

باطل کردن، نقض کردن.2- جداجدا کردن، تباه گردانیدن. [خوانش: (فَ سْ) [ع.] (مص م.)]

(حقوق) بر هم زدن معامله، باطل کردن پیمان یا بیع،
[قدیمی] باطل کردن، نقض کردن،

فَسخ، (فَسَخَ، یَفسَخُ) شکستن پیمان، نقض عهد کردن، جدا جدا کردن، جاهل و کم عقل بودن یا شدن، رای باطل و فاسد داشتن، افکندن و انداختن،

ابطال، الغا، باطل، حذف، زایل، لغو، نقض

1014